Iedereen die mij een beetje kent, weet het: ik ben een pietlut. En zéker als het om vakanties gaat. Eén haar in het doucheputje die zeker niet van mij kan zijn, is genoeg om mij gefocust te krijgen. Wat is er nog meer niet schoon? Bovendien kan ik me nog steeds moeilijk over het feit heen zetten dat ik in een bed slaap, waar de vorige avond misschien een vieze, zwetende, ruftende man (of vrouw) lag.
Dus voordat ik een hotel boek, gaat daar eerst een hele zoektocht op Zoover en Tripadviser aan vooraf. Wat zijn de ervaringen? Natuurlijk realiseer ik me dat over het algemeen vooral de ‘klagers’ een recensie posten. Een minimaal ontbijt zal me een zorg zijn. Of het gehorig is of aan een drukke straat ligt ook. Maar twee commentaren over vieze vlekken of haren in het doucheputje en ik zoek nog even verder.
Het dubbele aan die pietluttigheid is dat ik dol ben op kamperen. En dan zijn de haren in de gemeenschappelijke douche niet te voorkomen. Net als gasten die – vlak nadat het toilet is schoongemaakt – er een smeerboel van maken. Maar daar zet ik me bij uitzondering graag overheen. Die dingen wegen domweg niet op tegen de sfeer van het campingleven. Zolang de voorzieningen goed onderhouden zijn en duidelijk regelmatig worden geschrobd, horen mijn slippers bij het vakantiegevoel.
Maar ik ben wel verwend. De liefde voor kamperen is namelijk ontstaan in Nieuw Zeeland. Bent u daar nog nooit geweest, dan raad ik u sterk aan deze winter een maandje (of twee) vrij te nemen en direct een ticket naar het kiwiland te boeken. Alleen al het feit dat daar de zon schijnt als het hier winter (en rustig) is, is al een pluspunt. Maar er is meer. Nieuw Zeeland is het walhalla aller kampeerlanden, zo ontdekte ik aan der lijve. We huurden een kleine Volkswagen Caddy en reden anderhalve maand lang van het uiterste Noorden naar het puntje van het Zuidereiland. In ons slaapbusje kon je letterlijk je kont niet keren en het moest iedere avond omgebouwd worden van auto naar slaapplek, maar wat maakte het uit? We leefden buiten, picknickten op de grond of in de gezamenlijke ruimte op de camping en genoten onderweg van de mooiste landschappen die ik ooit heb gezien. Het is inmiddels alweer drie jaar geleden en ik droom er nog van. Dit was het leven! Dit was kamperen met de hoofdletter K.
Pas toen we thuiskwamen – en later een aantal campings in Frankrijk en Spanje bezochten – realiseerde ik me dat kamperen in Nieuw Zeeland kamperen in luxe is. Niet alleen het landschap en de laid-back-mentaliteit van de mensen is uniek, ook de kwaliteit van de campings is ongeëvenaard. Ik heb geen haar kunnen spotten in de doucheputjes (en nogmaals: ik ben een pietlut!), ik heb geen verouderd sanitairgebouw gezien, de keukentjes (op elke camping is er minstens één te vinden) waren schoon, er was altijd een gemeenschappelijke ruimte waar films werden gedraaid en alles was op en top verzorgd.
Je mag dus zeggen dat ik aardig verwend ben als het om kamperen gaat. Vandaar ook dat het uitzoeken van een kampeerbestemming voor dit jaar weer zorgvuldig gebeurt. Ik struin dagenlang het internet af, check de recensies, vraag brochures aan om sfeer te proeven en maak een zorgvuldige afweging. Manlief daarentegen interesseert zich maar voor twee dingen:
-is er een (verwarmd) zwembad
-wat is de prijs
En daarmee zijn wij naar mijn mening geen uitzondering. De les die we daaruit kunnen trekken? Houd bij het maken van uw brochure, website en overige promotie de vrouw in gedachten. Zij is degene die sfeer proeft, die oriënteert en brochures aanvraagt, die haar gevoel gebruikt bij het boeken en die u moet overtuigen. Heeft u de vrouw om, dan krijgt u de man er zonder problemen bij. Deze column is daar het levende bewijs van. Want wie anders dan een vrouw kan een hele column schrijven over haren in doucheputjes?
Kim Haanappel
Ferias Communicatie
www.ferias-communicatie.nl