De Belgische brancheorganisatie voor de recreatie ‘RECREAD’ waarschuwt haar leden voor groepen met kampeerders die zich al op diverse campings hebben misdragen. Het betreft een groep Brits-Ierse nomadische reizigers die onder valse voorwendselen binnenkomen en zich daarna zeer onaangepast gedragen.
Zo gaat de groep op dit moment te werk:
Ze melden zich vooraf aan met het verhaal dat ze met enkele kampeerauto’s komen kamperen en betalen een voorschot. Vervolgens rijdt een veel grotere groep binnen waarvan duidelijk is dat het niet gaat om toeristische kampeerders.
De groep vormt vervolgens een vrij storend element voor de gewone kampeerders. Als de uitbater vraagt om onmiddellijk te vertrekken wordt dit geweigerd want er is een voorschot betaald. De groep biedt dan aan om alsnog te vertrekken tegen betaling van een “vertrekpremie”.
Ervaring van een Vlaams recreatieondernemer:
“Wij mochten in het verleden al “genieten” van Ieren en ook van Schotten. Daarom stuur ik u toch even door wat wij ermee voor hadden. U kan misschien ten gepaste tijde nog mensen inlichten.
Je mag zelfs deze mail doorsturen aan belanghebbenden, het is een stukje van wat ikzelf heb meegemaakt en niet van “horen zeggen”.
Bij ons: eerst twee “neven”, daarna een broer, nog een andere neef, een vader van… enz. Uiteindelijk stond heel de familie Mc Cartey en co hier. Dan begint het. Al wat niet mag wordt zeker gedaan. Sluitingsuren (bv. kantine) worden genegeerd en “buitenzetten” wordt steevast de dag erna “gewraakt”.
Uiteraard werden zij van de camping gestuurd, maar dat kon enkel als ze terug kwamen betalen voor een verlenging. Resultaat: bedreigingen enz. Pas toen ik de telefoon opnam om de politie te bellen, vertrokken zij. Tijdens hun verblijf deden zij het huisvuil in de container, maar na hun vertrek leek ons terrein een vuilnisbelt.
Voor de Schotten waren twee politieploegen nodig om ze te “overmeesteren”. Reden: Ik moest hen duidelijk maken dat vuil water niet over het terrein mocht uitgekieperd worden. Mijn “rules” zinden de vader niet en die gaf me een vuistslag. Twee toegesnelde kampeerders werden door de voltallige familie afgetuigd!
Nog een paar “probeersels” van hen: Belgische mensen ter plaatse sturen en laten reserveren voor enkele dagen met 2 à 3 caravans. Als je dan vraagt met hoeveel personen in totaal, krijg je een antwoord. Het aantal kinderen weten ze gewoonlijk niet dus… geen plaats vrij bij ons.
Bellen voor een plaats en (zoals in de waarschuwing) aankomen met vier of vijf stuks. Zij rijden onmiddellijk het terrein op en, zelfs al hebben ze nog niets betaald, heibel en bedreigingen om ze er af te krijgen. Dus slagbomen goed gesloten houden en alert zijn is zeker de boodschap.
Wie hen er toch op laat riskeert bovendien betrokken te geraken bij “mensenhandel”. Ook al weet je van niets! Een van “onze Ieren” werd daarvoor veroordeeld tot 3 maanden gevangenisstraf. Hun raadsman heeft mij op het hart gedrukt ze nooit meer op het terrein te laten, want zij bedreigen en bedriegen niet enkel mensen, zij doen ook aan mensenhandel Zij hebben namelijk altijd mensen bij zich die voor hen werken. De papieren van deze mensen worden afgenomen, zodat zij geen kant meer op kunnen. Betaald worden deze mensen niet en “wonen” doen zij in oude versleten caravans.
Zij bieden hun diensten meestal ook aan de uitbaters. ZEER VOORDELIG! Maar… De verschillende “beroepen” van die lui: grond- en asfaltwerken, aanleggen tuinen en opritten, alle raam- en dakwerken. Zij hebben werkvergunningen in het Frans en het Nederlands (vals natuurlijk). Ook Franstalige en Nederlandstalige naamkaartjes met alle “gegevens” er op, incl. btw-nrs. Betalen MOET cash en meer dan de afgesproken prijs. Betaal je niet wat zij willen… intimidatie tot zelfs naar je kinderen toe… het werk zelf: nooit goed gedaan.
Ik kreeg dit weekend nog een krantenartikel uit de Gazet van Antwerpen regio A’pen Noord van een kampeerder. Daar zijn nu de “dakwerkers” op pad. Na hun “werk” bleek dat eigenlijk niks gedaan was en dat zij door het dak van de gedupeerden getrapt hadden.
Als er zich hier een komt aanbieden of een plaats vraagt, bel ik steevast de politie. Ook bel ik naar collega’s in de buurt. Elkaar helpen op die manier is blijkbaar het enige wat we kunnen doen.
Met dank voor het doorsturen van deze waarschuwing: www.campingmedia.info