De Nederlandse handelsmissie naar Rusland is inmiddels weer achter de rug.(19 – 21 oktober 2011) Ook de toeristische mogelijkheden in Nederland werden tijdens deze missie onder de aandacht gebracht. Van de ruim 140 miljoen inwoners is 20% inmiddels in staat om buitenlandse reizen te ondernemen.
Het Nederlands Bureau voor Toerisme ziet Rusland als een groeimarkt voor de toekomst. In het eerste halfjaar van 2011 lieten de bezoekcijfers uit Rusland relatief de sterkste groei zien van alle herkomstlanden (+ 32%). In 2009 was Rusland het 13e herkomstland, met een marktaandeel van 1%. De handelsmissie richtte zich vooral op het bekendmaken van de toeristische mogelijkheden in Nederland.
Enkele feiten over de Russische bezoeker, uit een onderzoeksrapport van het NBTC:
Bijna een kwart georganiseerd
23% van de Russen dat Nederland via Schiphol met een toeristisch motief verlaat heeft Nederland bezocht middels een georganiseerde reis. 76% komt zelfstandig naar Nederland.
Grote steden meest populair
Driekwart van de Russen overnacht in een van de 4 grote steden. Amsterdam herbergt met 64.000 de meeste Russen.
Ruim de helft is first-time-visitor
Van de Russen die Nederland bezoeken met een toeristisch motief komt 52% hier voor de eerste keer. Voor Russen met een zakelijk motief is dit 30%.
Meer informatie: www.nbtc.nl
Eén reactie
Naast dit hoera-verhaal past ook enige relativerebde kennis van culturele cerschillen , die reizende Russen vaak tot onaangebname gasten maken. Esme Visser is daar een drietal jaren geleden afgestudeerd op het fenomeen RUSSENVRIJE VAKANTIES. Zie ook:Russen op vakantie in Egypte e.o.
Door Olaf Koens 28.02.10
,,Lekker, Russinnen”, mompelt de boomlange Egyptische buschauffeur. Hij grijnst, doet zijn zonnebril op en vraagt een collega om een sigaret. Achterin zijn bus ligt de Oekraïnse reisleidster Jelena nog te slapen. De chauffeur maakt haar wakker. ,,Nu al?”, vraagt ze. ,,Ik hoop dat ze nog niet dronken zijn”. Het hele jaar door vliegen ze af en aan, de honderden gecharterde vluchten uit steden als Zaporizjija, Omsk, Kiev, Orenboerg, Sotsji, Perm, Jakoetsk en vooral Moskou. Vertegenwoordigers van verschillende reisorganisaties zwaaien met bordjes en doen hun uiterste best groepen toeristen bij de juiste bus af te leveren. Russisch is de voertaal in Hurgada. Wanneer een dikke vrouw in een bontjas vraagt wanneer de bus nu eindelijk vertrekt snauwt de buschauffeur haar toe ‘wanneer ik daar zin in heb’.
Het is de schrik van menig Europees vakantieganger: een buslading vol Russische toeristen. Toen voor de crisis in de voormalige Sovjet-Unie de economie aantrok kon de middenklasse het zich plots veroorloven om op vakantie gaan naar oorden in Turkije, Cyprus of Egypte die voorheen voornamelijk het domein waren van westerse vakantiegangers. Ze komen uit Oekraïne, Wit-Rusland, het verre Russische Oosten, de Baltische Staten of uit Centraal-Azië, voor de buitenwereld zijn het allemaal ‘Russen’. In Zwitserland misdroegen Russische toeristen zich dusdanig dat sommige hotels een ‘Russenverbod’ afkondigde en later adverteerde ‘100 procent Russenvrij’ te zijn.
Wanneer de bus vol is en de chauffeur de motor start zucht Jelena diep. Ze staat op, loopt naar voren, pakt de microfoon en vraagt ‘of we er allemaal zin in hebben’. Het blijft pijnlijk stil in de bus. ,,Goed”, zegt Jelena. ,,Of jullie er zin in hebben of niet, we moeten eerst een paar afspraken maken. Jullie zitten allemaal in andere hotels, maar de regels zijn voor iedereen hetzelfde. Om te beginnen: Naakt of topless zonnebaden is verboden, je mag geen koraal mee naar huis nemen en probeer d’r niet in je eentje op uit te gaan. Als je echt zo nodig een waterpijp wilt kopen, hou er dan rekening mee dat je wel de waterpijp zelf, ook de tabak, maar niet de kooltjes het land uit mag nemen. Heeft iedereen dat begrepen?” vraagt ze. Weer blijft het stil. ,,Ik vroeg of iedereen het begrepen had!” schreeuwt ze. Er klinkt gejuich. ,,Ze je wel”, lacht Jelena. ,,Groep A moet over twee minuten uitstappen.”
Bij binnenkomst krijgt iedereen een fluoriserend armbandje om. ,,U mag het absoluut niet kwijtraken”, drukt de receptionist me op het hart. In het ‘Desert Rose’ resort loopt alles volgens een strak schema. Egyptische sjouwers dragen de bagage naar binnen en loodsen de groepen naar hun kamers. De hele dag door zijn er maaltijden in een enorme kantine. Zoals de meeste resorts in Hurgada werkt het ‘all-inclusive’, de vlucht, het hotel, de maaltijden en zelfs de alcohol is bij de prijs inbegrepen. De prijzen variëren, maar een week in een vijfsterrenhotel kost ongeveer 400 euro, soms minder. Twee mannen uit de Russische industriestad Tomsk wrijven de slaap nog uit hun ogen. ,,Mijn vrouw slaapt, dan kan in tenminste ongehoord eens wat drinken met mijn broer hier”, vertelt een veertiger. Hij lacht. ,,Bij ons kost een glas whiskey zeker acht euro. Als we nu iedere dag 10 glazen drinken, dan halen we die vakantie d’r makkelijk uit!” Zijn jongere broer Sergej is 38 en werkt als buschauffeur. ,,Ik hoef het je niet uit te leggen, maar in Tomsk is het nu -30, en volgens de weersverwachting zou het nog kouder worden. Hier is het prachtig, je kunt hier de hele dag drinken, lekker in de zon liggen en af en toe een beetje pootjebaden. Wat wil een mens nog meer!” Een ober brengt twee plastic glazen whiskey-cola met een rietje. ,,Je kunt ons beter maar een fles geven!”, grapt de oudste van de twee broers. De ober wijst verveeld op een bordje boven de bar. ‘Wij schenken per glas, niet per fles’, staat er in het Russisch.
Jaarlijks krijgt de luchthaven van Hurgada zo’n zeven miljoen passagiers te verwerken, dat terwijl er officieël slechts 50.000 mensen wonen in de kustplaats. Betrouwbare cijfers ontbreken, maar volgens de meeste verkopers, handelaren, hoteliers en taxichauffeurs zijn zo’n 80 procent van de vakantiegangers ‘Russisch’. Er werkt een soort wederkerig racisme. De Russische toeristen halen hun neus op voor het Egyptische personeel, de meeste Egyptenaren kunnen op hun beurt de onbeschofte en vaak bezopen vakantiegangers niet luchten of zien. ,,Het zijn geen echte mannen”, zegt Mohammed, een 31-jarige barman uit Caïro. ,,Ik heb geen respect voor ze. Ze spreken geen woord Engels, laten hun vrouwen naakt rondlopen en zijn de hele tijd dronken. Soms vraag ik me af of ze wel weten dat ze in Egypte zijn, we willen niet eens naar de pyramides!” Twee Turkse fotografen die verderop een kop koffie drinken hebben het prima naar hun zin. ,,We maken foto’s voor de folders die overal in Rusland liggen, daar krijgen we een beetje voor. Verder gaan we vaak met die prachtige Russische blondines naar bed. Het is niet te geloven, ze poseren naakt zonder dat je het hoeft te vragen.”
Wie het resort wil verlaten moet 24 uur van te voren een busje reserveren. Het wordt toeristen streng afgeraden de poorten van het hotel op eigen gelegenheid te verlaten. ,,Weet u zeker dat u zomaar de stad ingaat”, vraagt een Russische receptioniste. ,,Niet om het een of ander, maar er gebeurt bij ons ook vanalles. En u weet toch dat het allemaal moslims zijn, daar in die stad?” Dagelijks organiseert het hotel allerlei activiteiten, van snorkelen tot koraalzoeken. Tegen woekerprijzen worden er theatervoorstellingen georganiseerd waarbij de koks en kelners plots opdraven als farao’s en koningen.
Antonina Koeznetsova, een jonge Russische uit Moskou die sinds vorige zomer voor het Desert Rose resort werkt, zoekt te cijfers na. Er werken in het resort 680 receptionisten, schoonmakers, tuiniers, koks, souvenierverkopers en handdoekenuitdelers. 90 procent van de toeristen spreken Russisch. ,,En dan heb je nog een handjevol Arabieren dat hier vakantie komt vieren, en natuurlijk de Chinezen. Maar die blijven altijd maar een paar dagen”, zegt Koeznetsova. ,,De Russen blijven hier gerust twee weken”. Alle toeristen komen via Russische toer-operators binnen. Koeznetsova legt uit hoe het resort ondanks de ‘all-inclusive’ formule toch geld blijft verdienen. ,,Het gaat in de eerste plaats om massa. Op topdagen hebben we 4000 gasten in het resort, zelfs al maak je per gast maar een beetje winst, het totaal is nog altijd indrukwekkend. Bovendien kloppen er een aantal zaken niet. Het mag dan officieel een vijf-sterren resort zijn, in werkelijkheid hebben we het hier over twee, hooguit drie sterren. De alcohol die het hotel weggeeft is lokaal gestookt. ,,Dat weet bijna niemand”, zegt Koeznetsova. Het resort verdient goed aan de wisselkoersen, die tot 30 procent slechter zijn dan bij een bank in de stad. Een telefoongesprek van vijf minuten naar Nederland kost 18 dollar en er is draadloos internet beschikbaar voor 12 dollar per uur. Wie vergeet een handdoek terug te brengen naar een ‘handdoekenpunt’ krijgt een boete van zo’n 30 dollar.
Koeznetsova moet tijdens haar werk vooral ‘brandjes blussen’. ,,Omdat ze 300 dollar neerleggen hebben voor een vakantie denken ze dat alles maar kan. Ik moet alles vertalen en het meestal nog oplossen ook. Soms worden mensen een gevaar voor zichzelf, wanneer ze heel erg dronken zijn kunnen ze zomaar verdrinken in dat zwembad. Daar moet je op letten.” Het Desert-Rose resort maakt dezelfde levensloop mee als alle hotels in Hurgada. In 2001 werd het opgetrokken als exclusief hotel voor westerse, voornamelijk Duitse toeristen. ,,Toen kwamen al snel de Aziaten, en later de Russen, legt Koeznetsova uit. ,,Een paar jaar geleden zijn we op de ‘all-inclusive’ formule overgegaan. En zo blijft het hotel nog een jaar of tien bestaan, en dan bouwen ze weer een nieuwe.”
Overal in Hurgada worden er nieuwe hotels opgetrokken. In het stadje zelf zijn de reclameposters, billboards en aankondigingen in het Russisch. ‘Internetclub, met Russich toetsenbord!’, of ‘Investeer in ontroerend goed in Hurgada’. Voor de prijs van een treurige tweekamerflat in een Moskouse buitenwijk koop je in Egypte een vrijstaande villa met een eigen stuk strand aan de Rode Zeekust. Alina Poergadonova (43) uit Moskou heeft vorig jaar hier een penthouse gekocht. ,,Ik lag in scheiding met mijn man, kreeg de helft van zijn geld en heb hier wat gekocht”. Ze importeert worsten en kaas uit Rusland om in Hurgada aan de Russische gemeenschap te verkopen. ,,Het is niet de leukste plek op aarde, maar je kunt hier wel een goed bestaan opbouwen. En het is altijd mooi weer”, lacht ze. ,,Ik mis die sneeuw, kou en ellende uit Rusland voor geen meter!”
In de Sovjet-Unie waren reizen naar het buitenland voorbehouden aan een kleine groep geselecteerden. De excursies en fabrieksreizen in eigen land waren streng en stonden altijd onder leiding van een gids. Nu men vrij mag reizen gaan ieder jaar meer Russen het land uit. Vanwege soepele visa-regelingen zijn vooral Turkije, China en Egypte populaire bestemmingen. n de Europese Unie gaan de meeste Russische toeristen naar Spanje, Italie en Duitsland.
Het Nederlandse reisbureau Annasol kondigde in 2005 aan dat het vliegvakantie’s naar de Turkse kust verkocht die ‘gegarandeerd Rusvrij’ zijn. Aan het Algemeen Dagblad liet een medewerkers van het reisbureau destijds weten dat ‘Russen op vakantie een hele andere mentaliteit hebben dan Nederlanders. Zij doen alsof het hotel van hen is en zijn vaak erg onvriendelijk tegen het personeel en andere gasten.’
Op het Indiase Goa liet de voorzitter van de Bharatiya Janata Partij onlangs weten dat ‘Russische toeristen kwaad voor het eiland zijn‘. De afgelopen jaren nam de influx van Russische toeristen naar het eiland flink toe, en gingen daarmee ook de misdaadcijfers en etnische spanningen op het eiland omhoog.
In Oostenrijk kondigde het toeristenbureau van de wintersportplaats Kitzbühel een quotum in voor Russische toeristen. Maximaal tien procent van de hotelakmers zou nog maar naar Russische gasten mogen gaan. Het bericht veroorzaakte veel commottie in Oostenrijk en het toeristenbureau werd teruggefloten door Minister van Economische Zaken Martin Bartenstein.