Natuurgebieden, parken, bomen en tuinen vormen een vluchtheuvel voor de geest. Dat blijkt uit een onderzoek dat het Instituut voor Natuureducatie en Duurzaamheid (IVN) heeft laten uitvoeren door natuurkundige Mark Nieras. Veel recreatiebedrijven bevinden zich in een groene en natuurlijke omgeving. Maar in hoeverre zijn hun bezoekers bekend met dit natuureffect?
Stadsmens niet gewend aan prikkelarme natuur
De relatie van de stadsmens met de natuur is complex. Mensen die opgroeien in een verstedelijkte omgeving zijn het gevoeligst voor omgevingsprikkels en stress. Zij hebben dus de grootste behoefte aan natuur. Desondanks zijn zij juist minder geneigd die natuur op te zoeken. Stedelingen leggen een voorkeur aan de dag om hun aandachtssysteem te belasten en dat is niet vreemd. Immers wie de gewoonte heeft ontwikkeld om zich door omgevingsimpulsen te laten leiden, wordt vanzelf eerder aangetrokken door een prikkelrijke omgeving dan door een prikkelarme omgeving zoals een park. De stedeling laat zich gemakkelijk meeslepen in een levenspatroon vol drukte en stress.
Volgens de onderzoeker dragen ook kleine beetjes natuur bij aan overprikkeling van ons aandachtssysteem en helpen om sociale stress het hoofd te bieden. Een korte wandeling of een uitzicht op een groen bladerdak helpt reeds om cognitieve functies te herstellen en sociaal te functioneren.
Buitenspelen
De voortschrijdende teruggang van het buitenspelen versterkt deze vicieuze cirkel. Kinderen dreigen zichzelf af te snijden van drie copingstrategiën: natuurervaring, fysieke beweging en onderzoekend spelen. Er is daarom goede reden om aan te nemen dat natuureducatie en natuurlijke speelgelegenheden en schoolpleinen een wezenlijke bijdrage leveren aan gezondheid en leerklimaat. Kinderen vertrouwd maken met en geïnteresseerd maken in natuur is waardevol. Het vormt een basisgereedschap om gezond en succesvol te zijn in een stedelijke omgeving.
Bron, en meer informatie: www.ivn.nl
Eén reactie
Beste meneer, mevrouw,
Wat leuk dat jullie onze factsheet ter inspiratie hebben gebruikt. Ik zie alleen een aantal zaken staan, die niet kloppen en dat is zonde.
Ten eerste is Mark Mieras (niet Nieras) wetenschapsjournalist en heeft hij een literatuurstudie gedaan naar het effect van natuurop het menselijk brein.
Ten tweede schrijven jullie dat kleine stukjes natuur bijdragen aan overprikkeling, echter het tegenovergestelde is waar. Natuur (ook in kleine mate) is een vluchtheuvel voor de geest en zorgt voor ontspanning en gerichte aandacht.
Ten derde hebben jullie het over drie copingstrategieen, terwijl er feitelijk maar over één copinstrategie wordt gesproken in de literatuurstudie: natuur reduceert sociale stress. Door natuur weg te halen uit het leven van een kind ontneem je ze deze belangrijke copingstrategie..
Natuur stimuleert onderzoekend spelen en (matig intensieve) beweging. Onderzoekend spelen en beweging zijn geen copingstrategie.
Hoop dat jullie wat aan mijn feedback hebben.
Groet, Daan