Belasting op tweede verblijven in Vlaamse kustgemeenten zijn in 15 jaar tijd met 120% gestegen. Dat blijkt uit een analyse van de belastinginkomsten die CIB Vlaanderen maakte op basis van data van het Agentschap Binnenlands Bestuur.
Sinds 2006 zijn de inkomsten van de belastingen op tweede verblijven in de kustgemeenten met net geen 120% gestegen, van 36 naar maar liefst 79,1 miljoen euro. Al naargelang de gemeente schommelt de tweede verblijfstaks tussen de 550 en 1191 euro per jaar. “De tweedeverblijvers zijn de melkkoe van onze kustgemeenten geworden”, meent CIB Vlaanderen als sectorvertegenwoordiger van de toeristische verhuurkantoren.
In 2020 werd door de tien kustgemeenten in totaal niet minder dan 79,1 miljoen euro ontvangen uit de taks tweede verblijven. Dat was opnieuw meer dan het totaal van de aanvullende personenbelasting (goed voor 74,2 miljoen euro). Sinds 2013 zitten de opbrengsten van beide belastingen meestal redelijk dicht bij elkaar: het ene jaar wint de taks tweede verblijven, het andere jaar de APB. Dat er nu plots een kloof van bijna 5 miljoen euro opduikt, is veelzeggend. Wellicht was 2019 het laatste jaar waarin de aanvullende belasting op de personenbelasting (APB) meer opbracht dan de belastingen op tweede verblijven.
Overigens worden deze cijfers sterk vertekend door de stad Brugge. Die int immers 38,6 miljoen euro APB en ‘slechts’ 1,3 miljoen euro taks tweede verblijven. “Kijken we enkel naar de andere 9 kustgemeenten, dan blijkt de echte realiteit: 77,8 miljoen taks tweede verblijven, die meer dan het dubbele is van de APB (35,6 miljoen euro). De kustgemeenten halen dus dubbel zoveel belastingen op bij tweedeverblijvers als bij de eigen inwoners en zelfs meer. Die verhouding is doorheen de jaren enkel verder scheefgegroeid. Meer dan ooit tevoren zijn eigenaars van een tweede verblijf de financierders geworden van onze kustgemeenten”, spreekt Kristophe Thijs namens CIB Vlaanderen klare taal.
Bron en meer informatie: www.cib.be