Van 15 t/m 17 mei werd de ‘Crossroads of Europe’ conferentie georganiseerd in Toulouse. Diverse samenwerkende themaverbanden (routes) kwamen bij elkaar om kennis uit te wisselen. De rol van ondernemers kwam ter sprake onder de titel ‘publiek – private samenwerking’. Voor individuele ondernemers blijft het lastig om direct aan te haken bij dit soort projecten. Zo’n samenwerking verloop vooral via intermediairs, gelieerd aan landelijke overheden of samenwerkingsverbanden. Vanuit Nederland was ‘Van Gogh Europe’ aanwezig om de mogelijkheden te verkennen.
Binnen ‘Crossroads of Europe’ zijn op dit moment 27 samenwerkingsverbanden actief. Die zijn georganiseerd rondom een (cultureel) thema, zoals De Hanzesteden, pelgrimsroutes naar Santiago de Compostella, of historische Spa’s en bronnen. Nederland is bij relatief weinig van dit soort projecten betrokken. (alleen: Joods cultuurgoed, Sint Maarten, Mozart, Vikingen, Keramiek en de Hanzesteden) Meer informatie: http://www.coe.int/t/dg4/cultureheritage/culture/routes/default_EN.asp?
De belangrijkste reden om samen te werken is het delen van kennis en het gezamenlijk promoten van Europa als Culturele destinatie voor toeristen van buiten Europa. De vertegenwoordiging vindt o.a. plaats op grote internationale beurzen als Fitur, ITB Berlijn en de toerismebeurs in Orlando. Veel energie wordt gestoken in het labelen van het aanbod met een EU logo om op die manier de herkenbaarheid van het Europese culturele aanbod te vergroten.
Praktijkvoorbeeld; samenwerkende wijnlandschappen
Voor de pers stond er deze dagen een excursie op het programma naar een praktijkvoorbeeld van Iter Vitis; een samenwerkingsverband van wijnlandschappen. Daar werd de aanpak ineens heel concreet. In het wijngebied rondom Gaillac zijn inmiddels enkele projecten gerealiseerd om de wijncultuur met toerisme te verbinden. Een mooi voorbeeld is de ruimte die is ingericht naast de VVV van Gaillac. Het lijkt op een winkel, maar is een proeverij, waar wijnboeren uit de hele regio elke maand één wijnsoort uit hun collectie mogen neerzetten. Bezoekers kunnen hier de diverse wijnen proeven en worden verwezen naar het betreffende chateau voor het verdere assortiment van de wijnboer. Andere activiteiten; een wijnproeflokaal voor de zakelijke markt; geschikt voor ontvangsten en partijen; bebording langs de weg bij de diverse landgoederen. Ook werd er een audiotour op de I-pad ontwikkeld. Die kon worden opgehaald bij de locale VVV. Dat bleek niet goed te werken. Nu de I-pad worden gedistribueerd via de hotels in de regio ligt het gebruik meteen vele malen hoger. Dat was een mooi voorbeeld van een kleine ingreep in distributie om een initiatief succesvol te maken.
Er zijn zo’n 20 landen aangesloten bij Iter Vitis. Nederland maakt daar (nog) geen deel van uit.
Subsidiegeld om hotels op te knappen?
Wie voor het eerst in deze wereld van EU cultuursamenwerking belandt, (zoals uw reporter van Pretwerk) heeft niet meteen de structuur in beeld. Er zijn veel verschillende projecten, loketten en personen met verschillende verantwoordelijkheden. Lang niet alle projecten zijn voorzien van grote subsidiepotten. Juist de projecten gericht op samenwerking, zonder financiële bijdrage, zijn relatief goed toegankelijk. Daar haal je het voordeel vooral uit onderlinge samenwerking. Er vinden ook zaken plaats die binnen de Nederlandse context ‘vreemd overkomen’. Zo vertelde Martin Malvy, directeur van de regio Midi Pyreneeën, tijdens de persconferentie dat er in bedevaartsoord Lourdes inmiddels 100 hotels zijn opgeknapt met subsidiegelden. Dat project was zo goed bevallen dat er nu plannen liggen om nog 400 hotels in de rest van de regio op te knappen. Als we later aan de vertegenwoordiger van de lokale KvK vragen hoe ze dit voor elkaar krijgen, dan is het antwoord; ‘een beetje geluk gehad..’. Officieel mag er met Europees subsidiegeld geen commercieel bedrijf worden gesponsord. Helaas is er te weinig tijd om hier wat dieper in te duiken. Constructies die ook wel worden gebruikt; veel spa’s zijn officieel in handen van overheidsorganisaties. Die geven de bedrijfsvoering in concessie uit aan ondernemers.
Conclusie
Het binnenhalen van Europese subsidies is een complex verhaal. Ga dit niet zelf uitvogelen, maar haal er iemand bij die de structuur kent en weet hoe je een subsidietraject moet ingaan. En daarnaast: Geduld is nodig, want voor de grotere projecten wordt rustig drie jaar de tijd genomen om het e.e.a. voor te bereiden. De samenwerkingsprojecten zonder grote subsidiepotten zijn laagdrempeliger toegankelijk en daar werken vooral mensen uit de praktijk samen. Gezamenlijke promotie en doorverwijzing rondom specifieke thema’s kunnen zeker een meerwaarde opleveren.
Meer informatie: http://ec.europa.eu/enterprise/sectors/tourism/cultural-routes/index_en.htm