Het woord flashpacking is in Nederland nog vrij onbekend. Terwijl in Noord-Amerika dit al jaren een gangbaar begrip is. Het is opvallend dat er in ANWB-winkels, Beversport en andere outdoor-winkels nog geen flashpack afdeling is. Want flashpacken is het backpacken 2.0.
Tijdreis van de backpacker
Waar de eerste groep backpackers rond 1966 gedreven werd door vrijheid, onafhankelijkheid en er een ‘hippie’ levensstijl op nahielden, kregen de backpackers in 1974 dé reisgids genaamd Lonely Planet. Ineens was backpacken geen zoektocht meer die je via via naar locaties leiden, maar werd het een avontuur met een boek. Backpacken in Europa werd rond 1972 populair toen het InterRail-ticket gelanceerd werd. Groepen jongeren trokken er op uit met een slaapzak en goed gevulde rugtas.
En toen gebeurde het…
Vanaf 2005 werd de verandering in het backpackgedrag zichtbaar. Google introduceerde toen Google Maps en voortaan beschikte de reiziger over een digitale kaart, waardoor de papieren landkaarten overbodig werden. Het digitale tijdperk zette zich verder voort. Anno 2013 zijn veel backpackers uitgerust met hightech gadgets en zit de smartphone vastgegroeid aan mening hand.
bron: tumblr
Lichtgewicht in stilte
Het voordeel van de nieuwe technologie is dat de rugtas een stuk minder zwaar is geworden en we alle informatie binnen handbereik hebben. Het nadeel is dat er nog weinig aanspraak in de hostels is bij aankomst. De meeste reizigers zijn hun reisverhalen op de tablet aan het uitwerken, bekijken reacties op Facebook of zetten de foto van die tropische vlinders op Pinterest.
Kan ik zonder internet?
Door de informatie over flashpacking ben ik mezelf gaan afvragen wat voor soort backpacker ik ben. Hoewel ik de afgelopen jaren tijdens het reizen de Starbucks regelmatig heb opgezocht voor de gratis WiFi zodat ik een foto kon posten, vond ik mijn reis zonder internet door Cuba fantastisch. In Australië ga ik proberen een middenweg te zoeken. Eens per maand wil ik in ieder geval online om jullie op de hoogte te brengen via het Vrijdagmiddagblog. Verder probeer ik vooral te reizen via via en gaat de Lonely Planet gewoon in papierenversie mee.
Tot volgende week!
Wat is jouw ervaring tijdens het backpacken? Kwam jij veel flashpackers tegen of juist meer traditionele backpackers? Voor de toekomst verwacht ik dat outdoor-winkels ook steeds meer gaan inspelen op de flashpacker. En voor hostels geldt dat er een hoek met stopcontacten moet zijn en een digi vrije-zone – voor mensen zoals ik die nog wel tijdens het eten willen horen wat andere reizigers hebben meegemaakt!
Wat is nu precies de definitie van een flashpacker? Klinkt interessanter dan het lijkt te zijn. Als het gewoon een backpacker met een mobiel is valt het wat tegen. Waar kiezen reizigers volgens jou dan voor als ze flashpacken, Ruby?
Hoi Ruben,
Bedankt voor je reactie. De term flashpacker wordt op verschillende manieren gebruikt. In de media zie je het meestal terug als term om een groep reizigers aan te duiden die niet meer sociaal met elkaar praten, maar verstopt zitten in de telefoon. Op het form van Lonely Planet zijn verschillende discussies over de term ‘flashpacker’. “A person that travels like a backpacker, but has a higher budget and prefers to bring along more technology (laptop and such).”
Ik ben het gedeeltelijk eens met bovenstaande omschrijving. Ik zie de flashpacker ook als iemand die met een rugtas op reist en volledig is uitgerust met digitale middelen. Kortom; goede (onderwater)camera, digitale weermeter, nieuwste verrekijker, tablet of smartphone, hyper lichte zaklamp, solar-oplader, e-reader, enzovoorts. Om dat alles aan te schaffen heb je een hoger budget nodig. Maar ik denk niet per definitie dat een flashpacker met een hoger budget reist.
Is je vraag hiermee beantwoord?
Vriendelijke groet,
Ruby