Op vrijdag 29 april vond, op initiatief van NHTV Breda & Accessible Travel Netherlands, een expert workshop plaats over toegankelijke vrije tijd in Nederland. Centraal stond de vraag: “Wat zijn kansen en dilemma’s binnen het toerisme-aanbod bij het ontwikkelen van een toegankelijk toerisme aanbod voor Destinatie Holland. Tweede kamerlid Otwin van Dijk, gaf een toelichting op de consequenties van de nieuwe ‘wet algemene toegankelijkheid’ die per 1 januari 2017 consequenties gaat hebben voor de bedrijfsvoering; ook in recreatie en toerisme.
Deze bijeenkomst was opgezet als vervolg op de internationale conferentie ACCESSTOUR op 18 maart in Amsterdam. Zie ook: Toegankelijk toerisme; kansrijk maar complex
Theorie en praktijk
Van Dijk noemde het een grote stap dat Nederland het VN Verdrag voor rechten van mensen met een beperking heeft geratificeerd. Nu volgt de concrete invulling. Daarover is vooral nog veel onduidelijkheid. Veel partijen zijn zeer genegen om rekening te houden met mensen met een beperking. Maar hoe ver moet je daar in gaan? en als je zelf niet te maken hebt met een beperking is het lastig om je in te leven in de belemmeringen die je moet wegnemen. En dan zijn er nog eens heel veel verschillende soorten van beperkingen. (b.v. rolstoel-gebonden, visuele beperkingen, auditief en beperkingen die wat meer psychisch van aard zijn.) Otwin van Dijk kondigde aan dat er namens de overheid een landelijk implementatiebureau opgericht wordt. Die moet o.a. zorgen voor het stroomlijnen en verduidelijken van de gevolgen van de nieuwe wet.
Integrale aanpak
Jos van der Sterren, directeur van ‘Academy of Tourism’ van het NHTV, zag deze eerste bijeenkomst vooral als een ‘eerste brainstorm’ om de wensen en doelstelling in beeld te krijgen. Dat bleek nog geen eenvoudige zaak. Veel maatregelen zijn met elkaar verbonden. Je kunt wel een toegankelijke accommodatie hebben, maar is de locatie ook te bereiken? En hoe zit het met de activiteiten in de regio? Zijn die ook ingesteld op het ontvangen van mensen met een beperking; niet alleen fysiek, maar ook op het gebied van bejegening. Ook de (toeristische) opleidingen zouden moeten inspelen op deze nieuwe ontwikkelingen. Ook de afbakening van het werkveld loopt van algemene maatregelen, zoals ‘drempels verwijderen’ tot het veel intensievere ‘zorgtoerisme’. Tot slot is er nog de puzzel van informatievoorziening. Elke beperking kent een eigen wensenlijstje. Communicatie; het liefst ook samenhangend, is daarin cruciaal.
Op naar een platform?
De complexiteit van de aanpak blijft een van de lastige obstakels. Op dit moment is er nog weinig overzicht van de partijen die een rol vervullen in toegankelijk toerisme. Een inventarisatie van de partijen met hun activiteiten kan een eerste aanzet geven voor een beter gestructureerde aanpak. Diverse deelnemers aan de expert workshop zien het nut van een platform van waaruit (een stukje) regie, structuur en harmonisatie georganiseerd kan worden.