Uit nieuw onderzoek van het Nationaal Huidfonds, uitgevoerd door de Universiteit van Maastricht, blijkt dat buitenwerkers zich nauwelijks kwetsbaar voelen voor huidkanker, terwijl zij door hun beroep 2 tot 3 maal zoveel risico lopen op het krijgen van huidkanker. Dit onderzoek geeft inzicht in de perspectieven waarom buitenwerkers zich wel of niet beschermen tegen de zon.
En met die kennis kunnen passende oplossingen worden ontwikkeld om huidkanker bij buitenwerkers te voorkomen. Het Nationaal Huidfonds roept werkgevers, werknemers en de overheid op om zonveilig buitenwerken vanzelfsprekend te maken.
“We zien in het onderzoek dat buitenwerkers de risico’s van langdurige blootstelling aan de zon tijdens het werk onderschatten,” zegt Christel von Reeken, coördinator Preventie van het Nationaal Huidfonds. “Doordat de schade van de zon veelal niet direct zichtbaar is, voelt het risico voor hen minder concreet. Ze onderschatten niet alleen de kans dát ze huidkanker kunnen krijgen, maar ook de ernst ervan. Ze noemen het ‘een huidkankertje dat goed te genezen is’. Maar ze beseffen niet dat er elk jaar 80.000 nieuwe patiënten bij komen en er jaarlijks 1.000 mensen overlijden aan de ziekte. Degenen die er niet aan overlijden moeten soms blijvend behandeld worden, met littekens op zichtbare plekken zoals in het gezicht tot gevolg.”
Barrières
Onderzocht werd wat de barrières waren, waardoor buitenwerkers zich niet beschermden tegen de zon. Niet alleen ontbreekt bij buitenwerkers een gevoel van kwetsbaarheid, er is ook onvoldoende kennis over zonkracht, verbrandingen en het verband tussen zonblootstelling en huidkanker, zo blijkt uit het onderzoek. Von Reeken: “Door buitenwerkers, maar ook in protocollen, wordt zonbescherming vooral gekoppeld aan temperatuur en niet aan zonkracht. Deze week is het nog echt niet zo warm. Toch wordt het al zonkracht 3, waarbij de onbeschermde huid schade oploopt die kan leiden tot huidkanker. Maar zonbescherming wordt vaak als minder belangrijk gezien dan het werk zelf en maakt het ook nog geen onderdeel uit van de sociale norm onder buitenwerkers. Zoals een dakdekker zei: ‘Insmeren? Nee, daar heb ik geen tijd voor. Bovendien, ik ben toch niet bang voor een beetje zon?’ ”
Motivatoren
Buitenwerkers die in hun omgeving iemand met huidkanker kennen of die kennis hebben over de schadelijkheid van UV-straling zijn volgens het onderzoek veel actiever om zich te beschermen tegen de zon. Een buitenwerker zei: ‘Dat gun je niemand, ook niet jezelf.’ “Ook als de werkgever zonbescherming agendeert en het belang ervan benadrukt, voelen de werknemers zich gesterkt om zichzelf te beschermen. Dat agenderen kan bijvoorbeeld via persoonlijke beschermingsmiddelen, rolmodellen of hitteprotocollen waarin zonkracht structureel is opgenomen,” aldus Von Reeken.
Integrale aanpak
Het Nationaal Huidfonds pleit voor een integrale aanpak, gericht op urgentie, educatie en omgevingsfaciliteiten, met co-creatie van oplossingen samen met de buitenwerkers. Startend met de mogelijkheid om schaduw te zoeken tijdens het werk, beschermende kleding als onderdeel van de werkroutine en het faciliteren van zonnebrandcrème door de werkgever. “Huidkanker is een ernstige ziekte, maar het is ook een ziekte die in de meeste gevallen te voorkomen is,” benadrukt Von Reeken “Laten we de handen ineenslaan en ervoor zorgen dat buitenwerkers zich bewust worden van de risico’s en de juiste maatregelen kunnen nemen om zich te beschermen.”
Kanttekening: In het onderzoek zijn geen buitenwerkers uit de recreatiesector bevraagd.
Bron en meer informatie; www.huidfonds.nl