Zonder social media, drukte van de stad en bekenden, reisde ik af naar de extreem geïsoleerde outback van Australië. Mijn doel om mezelf uit te dagen en nieuwe kennis op te doen. Ik wilde tenslotte antwoord op de vraag of er een minder stressvol leven bestaat.
Extreem met een grote E
Terwijl ik de vliegen van mij af sla, probeer ik dit blog te typen. Leven in de outback is overleven. De eerste supermarkt ligt op 400km, de post wordt eens per 2 weken met de helicopter gebracht, er is geen telefoonverbinding en het regent slechts 3 maanden per jaar (zoveel dat iedereen tijdens die maanden dit gebied verlaat).
Mijn baan in het onbekende
Als jilleroo werkte ik 5 weken in Alice Springs op een veehouderij met 6.000 koeien. Samen met 3 collega`s dreven we koeien op, brandmerkte en castreerde ze. We zorgden voor de honden en ik kookte zo nu en dan. Eerder dan verwacht kwam er een einde aan deze baan. De eigenaresse was discriminerend en zeer dominant. Dat leverde juist stress op. Ik besloot daarom mijn spullen te pakken en ergens anders mijn uitdaging verder aan te gaan.
Ik solliciteerde op een baan als kok op een veehouderij met 45.000 koeien, een gebied zo groot als Utrecht en Brabant samen en 40 graden als de gemiddelde dagtempratuur. 24 Uur na mijn digitale sollicitatie zat ik in de bus om 1.500km te reizen naar mijn nieuwe werkgever in Katherine. Anderhalve dag later kwam ik aan op Moolooloo Cattle Station. Een van de zes boerderijen van Heytesbury Cattle Company.
No worries mate
En ik ben er niet meer weg gegaan, sterker nog, ik werk er nog steeds! Elke dag gaat om 4.30 mijn wekker en om 21.00 uur gaat het licht in de keuken pas uit. Het zijn lange dagen gevuld met koken voor 12 tot 20 personen, schoonmaken, mijn eigen opgezette moestuin bijhouden, voor een aantal dieren zorgen en soms het team helpen met koeiendrijven.
Was het dit alles waard?
Het verlaten van mijn vertrouwde omgeving heeft mij tot op heden alleen maar goeds gebracht. Ik heb ontzettend veel geleerd over mijn leiding geven, om volledig individueel te werken en te communiceren binnen een andere cultuur. Ik heb zelfs ideeën gekregen voor nieuwe winkelconcepten. Daarbij is mijn vraag ook beantwoord; het leven gevuld met praktische bezigheden is voor mij een stuk minder stressvol dan mijn stedenleven was.
Ik denk dat het komt omdat ik hier een regelmatig leven hebt met weinig informatiestromen en geen afleiding – dus volledige focus. Of het werk in de outback voor iedereen rust geeft, dat betwijfel ik. Je moet kunnen omgaan met 24 uur per dag dezelfde mensen om je heen en weinig vertier. Maar als je jezelf niet uitdaagt, dan weet je het nooit.
Het is begrijpelijk dat niet iedereen in de situatie verkeerd om zo extreem te gaan als ik nu doe. Dat is ook niet nodig. Een week na 20.00 uur niet meer op je telefoon te kijken, een weekend zonder je gezin naar de Veluwe of een dag meelopen met iemand die iets totaal anders doet dan jouw baan, zijn prima uitdagingen. Ik verzeker je dat het je nieuwe inzichten geeft en je meer waardering krijgt voor je eigen vaardigheden.
Het persoonlijke verhaal achter `Ruby op reis`
Ben je benieuwd naar mijn persoonlijke verhaal? (Bijvoorbeeld hoe het is om tussen krokodillen te zwemmen.) Via rubykramer.backpacking kun je mijn foto`s en verhalen volgen. Reacties zijn altijd welkom! Dat brengt Nederland een stukje dichterbij. Ondanks de regen, stress en op elkaar gestapeld leven, mis ik Nederland. Er is namelijk geen enkel ander volk dat de inhoud van gezelligheid kent! In 2016 kom ik weer huiswaarts, maar tot die tijd blijf ik bloggen vanuit Australië en hoop jullie te inspireren met alles dat op mijn pad komt.
Tot volgende maand! Ruby Kramer – PanterKist (PantherBox))
Special thanks to Clancy Paine Job from Clancy Job Photography for making the stunning outback pictures.