Maak jij je zorgen over je reputatie, je imago? Of maak je je zorgen om je karakter? Wanneer je dat niet zeker weet dan vraag ik me toch ernstig af of je wel jezelf durft te zijn, als organisatie? Wie ben je? Wie ben ik?
Familiebedrijf
Voor een kleine organisatie als die van ons (Watersportcamping Heeg) is het makkelijker om een karakter op je organisatie te drukken. Een echt karakter, niet van plastic. Bij een organisch gegroeide organisatie lukt dat ook nog wel, langzaam maar zeker ontwikkelt zich dan een sterk karakter.
Maar hoe zit dat bij grote organisaties, die dan ook nog eens regelmatig te maken hebben met wisselende topstukken?
Daar zie je heel duidelijk het verschil tussen een familiebedrijf als bv. van Bommel en een bedrijf als Walibi. Ik heb geen idee of beide een gelijk aantal medewerkers in dienst hebben. Maar toch heb ik bij Van Bommel meer het gevoel dat wanneer ik van Bommel schoenen koop, ik die bij ‘bekende’ koop. Ik ken min of meer hun karakter.
Uniformiteit
Een sterk karakter, dat kan je liggen of juist niet! Daar vinden mensen wat van, en dat is goed. Je kan het woest aantrekkelijk vinden of werkelijk afstotend. En dan kijk ik naar de markt van campings: Hoeveel lijken er niet erg veel op elkaar? De uniformiteit is enorm, dezelfde leveranciers voor speeltoestellen, dezelfde toiletgebouwen, dezelfde electra-kasten. Sterker nog, ze staan in dezelfde gidsen, hebben een zelfde soort website en staan op dezelfde beurzen. Dat kan dan toch ook niet goed gaan?
Hoe kan je met elkaar een zelfde soort organisatie ontwikkelen, gericht op dezelfde type gast?
Moet je dan zelf een bepaald type mens zijn om een camping te runnen? Misschien dat we wat meer moeten gaan kijken naar de enorme diversiteit onder de B&B. Misschien dat die markt daarom wel zo enorm groeiende is!
Het is maar een hersenspinsel van me, maar wellicht dat we met elkaar zo kunnen kijken hoe we het imago van kamperen zo kunnen verbeteren en zo ook onze marktpositie kunnen versterken!
Ik ben benieuwd naar je reactie! Wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.
https://www.facebook.com/campingheeg
4 reacties
Mooi geschreven Karin! De vragen die je stelt, zijn dezelfde vragen waarmee wij gedacht hebben in 2008: wij kunnen de recreatiemarkt helpen! Wat maakt een organisatie onderscheidend, eigen en niet van plastic. Vooral dat laatste staat nogal eens in de weg bij grotere oranisaties. En deze grote organisaties worden nogal eens gezien als voorbeeldmodellen. CopyPaste > Ctrl C, ctrl V- markt.
Het draait in mijn beleving altijd om de kern van het “zijn” van een organisatie(klein of groot). Soms een sluimerende kwaliteit die door de bedrijfsblindheid niet gezien en ervaren wordt. Door gesprekken met medewerkers en eigenaren of CEO’s in alle lagen van de organisatie gaan wij op zoek naar het kloppende hart. Op zoek naar de overkoepelende trotsheid!
De trotsheid is de basis van het onderscheidende, elk merk, elk bedrijf, elke organisatie heeft die trotsheid in zijn aderen zitten. En het mooiste is als de gasten die trotsheid voelen en vervolgens zelf ook gaan ervaren! dan heb je een lopend vuurtje, wat alle harten verwarmd!
Vragen? ik hoor het graag, Geralt (studio Linkid)
Excuus Geralt voor mijn late reactie! Dus wanneer een organisatie zijn eigenheid, zijn DNA wil vinden, dan vraagt hij zich (en aan al zijn medewerkers) af waarop hij trots is? Heb ik het zo goed begrepen? Het is altijd al lastig om de essentie van de dingen te begrijpen, laat staan van je eigen organisatie. Een helecopterview is makkelijker voor een externe dan voor jezelf. Het beste dat elke ondernemer dan ook zichzelf zou moeten durven gunnen is, om regelmatig met een deskundige externe die essentie te blijven vinden van de dingen!
Mooi omschreven Karin. Er zijn wel genoeg goede voorbeelden in de campingbranche. Het is alleen zo verleidelijk om niet het eigen terrein af te komen, er is altijd wat te doen. Maar hoe verrijkend is het om je te laten inspireren bij anderen. Inspireren, niet om te kopiëren, maar om jezelf uit te dagen om je eigen creativiteit en ondernemersschap te laten zien.
Excuus Sylvie voor mijn late reactie. Dank je wel voor je mooie en lieve woorden! Het is de schop onder je bips die je jezelf moet durven gunnen. Dat is de enige manier om jezelf vandaag weer een heel klein beetje beter te maken dan gisteren.
Sylvie, wie weet treffen we elkaar binnenkort, ergens, plotseling!
Maak er een mooie dag van, groet & glimlach, Karin