De basis om te innoveren is goed in Nederland. Misschien zijn we op wereld niveau zelfs wel koploper! Onze (lucht) havens en spoorbanen, ons onderwijs niveau, de overheid en het beschermde intellectuele eigendom, het is allemaal prima op niveau. Maar hoe komt het dan toch dat we ondanks deze stevige basis maar niet in staat lijken om dat meest innovatieve land ter wereld te kunnen worden?
Henk Volberda heeft deze innovatieparadox onderzocht en wellicht dat we dan wel weten welke drempels ons beperken. Op drie niveau’s ziet hij die drempels;
risicokapitaal
Als je wilt innoveren, dan zeg je eigenlijk dat je risico’s wilt nemen en daarvoor is altijd geld nodig, risico kapitaal. Maar de gemiddelde bank is niet zo makkelijk te verleiden om in deze financiële behoeften te voorzien. In Silicon Valley heb je zgn. business angels die het investeringsfonds op zich nemen. Waar hebben we die in Nederland?
Samenwerking tussen het bedrijfsleven en kennisinstellingen
We ontmoeten elkaar veel te weinig, praten over maar veel minder MET elkaar. Hierdoor missen we de kruisbestuiving, het beklijven van de kennis in de maatschappij (verduurzamen van kennis) en we missen de aansluiting tussen commercie (wensen en behoeften van de markt) en kennis.
Tekort aan technici en onderzoekers
Ze zijn er niet. Niet in die mate die we keihard nodig hebben. Maar wat doen we eraan? We leiden nog steeds hordes studenten op in vakgebieden waar een enorme overcapaciteit in is, maar waar blijven de technische studenten? Waar blijven de mensen die durven te promoveren? Waarom is het promoveren zo’n enorme aanslag op je sociale leven? En waarom waarderen we dat onvoldoende?
En, zo vertelt Henk: “We hebben jarenlang onze maakindustrie het land uitgejaagd. Die maakindustrie hadden we niet nodig, we waren een diensteneconomie. Maar zonder producten weinig diensten, zo zien we dat nu. We hebben onze maatschappij onnodig kwetsbaar gemaakt! Onze productie is naar het oosten verschoven, maar inmiddels het grootste deel van R&D ook.
in de recreatiesector
Wanneer ik kijk naar onze branche, de recreatie dan zie ik veel parallellen lopen met het algemene beeld. Het gebrek aan risicokapitaal, het te weinig samenwerken met de kennisinstellingen en het tekort aan technici en onderzoekers. Ook dat beeld zien we keihard terug in de recreatie. Als ik lees dat het ene recreatiebedrijf na het andere in China wordt ontwikkeld in een moordend tempo. Zou er straks nog brood te verdienen zijn met een camping in Nederland? Wat denk jij?
Ik ben benieuwd naar je reactie, wees welkom, de polletjes Watersportcamping Heeg.
https://www.facebook.com/campingheeg
2 reacties
Hoi Karin, het is op zich niet vreemd dat er in China meer groei zit in het aantal recreatiebedrijven. Recreatie zit daar in de opstartfase en heeft nog veel in te halen. Nederland heeft een verzadigde markt. Hier moet je veel creatiever zijn om succes te hebben. Of een watersportcamping starten in China?
Ben het met je eens dat de Nederlandse recreatiemarkt verzadigd is. “We” doen het nog veel te beperkt met de omliggende landen en “we” hebben teveel een grijze eenheidsworst gecreerd waardoor we veel kampeerders hebben verloren aan de (hotel) wereld in het buitenland. Met creativiteit, kennis en emotie kunnen we heel wat winnen lijkt me!
Groet & glimlach, Karin