Heeft het lekker gesmaakt? Bedankt dat u voor ons heeft gekozen; alsjeblieft een pepermunt met een plasticje er omheen. De eerste en laatste indruk zijn over het algemeen wat we onthouden aan een belevenis. Waarom nemen ze in restaurants dan niet de tijd om je uit te zwaaien?
Hades werd verliefd op Mentha
Het is Valentijnsdag en vanavond zullen de restaurants weer afgeladen vol zitten. Gezien deze dag der liefde, vind ik het verhaal hoe pepermunt volgens de mythe ontstaan is wel toepasselijk. Volgens de oude Grieken is het namelijk ontstaan omdat Hades verliefd werd op Mentha. Zijn vrouw was het daar absoluut niet mee eens. Om de ruzie te sussen besloot Hades Mentha te veranderen in een plantje.
Pak je eigen jas
Een plantje na het eten mee naar huis krijgen zou mij in ieder geval grotere memorabele herinnering opleveren dan die saaie pepermuntjes. Na het eten in middensegment restaurants valt mij op dat medewerkers geen tijd meer voor je nemen om je gedag te zeggen. Met een vluchtige: “Dankjewel, fijne avond” word je meestal buiten gezet. Zelfs je jas mag je tegenwoordig zelf van de kapstok pakken. En dat pepermuntje ligt in een grote schaal bij de uitgang.
Beleef iets unieks bij de uitgang
Het laatste moment herinneren we als eerst, dus zorg er voor dat je gasten bij het verlaten van het restaurant als koning naar huis gaan. Zorg dat ze ergens voor terug willen komen, dat is niet alleen om het eten. De sfeer en iets unieks meemaken speelt daarin ook een rol. Zoals bijvoorbeeld bij Popocatepetl, daar kun je iemand een kaart na het eten sturen. Dit is niet alleen leuk, het is ook nog eens slimme marketing. Of een Turks restaurant waar ik laatst zelfgemaakte pepermunt kreeg in een doosje om mee naar huis te nemen. Thuis vraagt iedereen waar dat doosje van is.
Tot volgende week!
Mijn oproep aan alle restaurants voor vanavond, geef je gasten iets leuks mee naar huis. Vooral deze dag leent zich er uitstekend voor dat iemand lang het aandenken aan het restaurant zal bewaren. Volgende week weer een totaal ander liefdevol blog 😉 Tot dan!